Eerste dag chemo, tweede kuur

We komen precies op tijd aan op de afdeling, het was druk op de weg.
Melden ons bij de receptie, en we worden helaas weer richting de tweepersoonskamer geleid. En ook dit keer is er al iemand anders op de kamer en zitten we weer op de slechtste plek. We balen en Rick gaat gelijk vragen of we naar een andere kamer mogen. Dit is niet mogelijk deze keer, en ik vraag toch of ze verder willen kijken naar een andere oplossing. Het is niet zo zeer dat we niet bij iemand anders op de kamer willen maar we kunnen dan niet naast Joris slapen en we hebben totaal geen eigen plekje. En ik weet dat het heel belangrijk is voor Joris om zich af en toe terug te trekken en even rust te nemen. De zuster die we hebben gaat met niet al teveel zin opzoek naar een oplossing.

We moeten ons om half 12 melden maar Joris word pas om half 2 aangeprikt ondanks ons gehamer dat hij echt zo moet slapen. Het lijkt wel of niemand zich wat aan trekt van ons. Ik heb er de balen in, het is al zwaar genoeg voor ons en als je dan ook geen medewerking krijgt word het nog zwaarder.

Joris vind het aanprikken dan ook niet leuk en verzet zich, en klemt zich vast aan mij. Ik moet even mijn tranen weg slikken en geef hem een dikke knuffel.
Lieve schat, mama wil je zo graag meenemen en hier nooit meer terug komen, maar helaas kan dat niet. We hebben geen keus en moeten deze strijd aan gaan hoe zwaar die ook is. Ik weet dat jij je dit niet beseft en dat jij het gewoon niet leuk vind maar mama beseft het maar al te goed. Ik wil je niet kwijt en daarom moeten we dit doen. Niet omdat we willen maar moeten!

Joris gaat lekker slapen, hij is uitgeteld. Papa gaat gauw de auto uitpakken bij het Ronald Mac Donald huis, daar waren nog niet aan toe gekomen.
Als Joris wakker word, komen oma Jenny en tante peet op bezoek. We hebben ook net gehoord dat hij waarschijnlijk naar een andere tweepersoonskamer kan en dan op een goed stukje van de kamer, we zijn opgelucht. Ook de komst van ons bezoek voelt als opluchting, we doen de zorg even samen en geven ons een stukje vrijheid.

Voor de rest gaat de dag goed, Joris is redelijk te pas. Je ziet dat de eerste chemo hem nog parten speelt en wat eerder moe is. Ook mogen we rond etenstijd naar de andere kamer en word ons vertelt dat we er maandag iemand bij krijgen. Prima, we kunnen ons op deze plek even terug trekken en dat voelt goed.

We brengen Joris naar bed en ons bezoek gaat koken in het ronald Mac Donald huis. Om negen uur zitten we dan eindelijk aan tafel met ons bord, Joris is lekker gaan slapen en er is lekker voor ons gekookt. Dat zijn kleine dingen maar betekent veel voor ons.

De eerste dag is voorbij, nog hopelijk 6 te gaan...