Als ik bij Joris en Rick op de kamer kom slapen ze nog, ik ben verbaasd maar laat ze lekker liggen. Na 10 minuten ga ik nog eens kijken en ze zijn net wakker. Joris heeft gelijk een big smile en Rick oogt wat vermoeid, het schijnt dat Joris rond half 3 helemaal nat was geweest en ze het bed plus Joris moesten verschonen.
We zijn rustig aan het ontbijten en de verpleging komt binnen, ze heeft nieuws voor ons. We mogen naar een eenpersoons kamer, want na veel puzzelen komt hun dat beter uit. We zijn blij, we kunnen ons eigen plekje creëren. Ook vertelt ze ons dat de chemo op tijd binnen is, en dat we dus op tijd kunnen beginnen. Wat een goed begin van de dag!!
De ochtend verloopt snel en voor we het door hebben is het alweer tijd voor Joris zijn middag slaapje, ook dit verloopt voorspoedig. En hij valt snel in slaap.
Opa carel en oma Jenny komen vandaag op bezoek en hebben ook weer treinen meegenomen, ik weet zeker dat Joris hier heel blij mee is en verheug me nu al op zijn reactie. Ik ga terug naar het ziekenhuis voor dat Joris wakker word. Want we willen dat Joris wakker word als 1 van zijn ouders er zijn, dat hij nooit in paniek raakt dat we er niet zijn. En ik kom net op tijd want als ik op zijn kamer kom begint zijn paal te piepen, ik druk snel op de knop om de verpleging te waarschuwen. Ze komt na enkele minuten maar voor ons is het helaas te laat, joris laat merken dat hij al wakker is. Als de verpleging weg is, zeg ik tegen Joris dat hij echt nog even moet slapen. Met dicht geknepen ogen gaat hij liggen, van binnen lach ik maar kijk hem niet aan in de hoop dat hij nog in slaap val. Helaas naar een half uur is het weer raak en piept de paal weer, nu krijg ik Joris niet zover dat hij weer gaat slapen. Sms Rick dat hij wakker is en binnen een kwartier staat hij er samen met oma en opa, Joris glundert weer en helemaal als hij de treinen uitpakt.
De middag verloopt ook goed, Bart en Nadine komen ook en brengen eten mee. Het zijn maar kleine dingen maar het is voor ons heel fijn. Rond 6 uur mag Joris nog even afgekoppeld worden, en gaan we met z'n alle eten in het Ronald mc Donald huis. Hij geniet er zo van om even losgekoppeld te zijn van zijn paal, even gewoon kind zijn.
Na het eten brengen Rick en ik hem naar bed, en hij gaat weer tevreden liggen. Ik vertel hem dat ik zo trost op hem ben en hij antwoord volmondig met ja, hij is ook trots op zichzelf en dat mag ook want wat doet hij het ongelofelijk goed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten