De reis naar het Amc verloopt goed, Joris slaapt lekker en word 2 minuten voor dat we aankomen wakker.
We parkeren de auto en ik zie een jongen die ik herken van de vorige keer in het Ronald mc Donald huis. Ik weet dat zijn dochtertje ook neuroblastoom heeft. Ik stap uit en zie verder op een vrouw staan met een kaal meisje op de arm, ze oogt erg ziek. Ik spreek ze aan want ben erg benieuwd hoe het met hun gaat. Het gaat goed met hun dochtertje, ze mogen naar huis ze is schoon! Ik ben erg blij voor hun en zeg dat wij weer beginnen aan de moeilijk strijd. We wisselen wat informatie uit en nemen afscheid. Dat kleine heel ziek ogende meisje geeft me een sprankeling van hoop. Ik weet dat zij uitzaaiingen had en zij is nu schoon.
We checken in en gaan naar de kamer, Joris is door het dolle heen. Hij vind het geweldig dat hij bij papa en mama op de kamer mag slapen. Ik besef me dat dit manneke het nu veel bewuster mee gaat maken, en dat maakt me verdrietig. Had hem dit niet gegund. Maar hij heeft de grootste lol. Daarna naar buiten gegaan in de speeltuin gespeeld die bij het ronald mc Donald huis hoort.
Het voelt dubbel we hebben plezier en genieten van elkaar, maar we realiseren ook met welk doel wie hier zitten.
Soms kijken papa en mama elkaar aan, en denken we hetzelfde dat we hier eigenlijk helemaal niet willen zijn.
Ondanks alles is het een leuke dag. S'avond komt mijn familie uit Heemskerk nog langs, ook hier geniet Joris zichtbaar van, vind het heerlijk alle aandacht en gezelligheid.
En ik realiseer me dat we ontzettend lieve mensen om ons heen hebben.
Voor Joris was het een geweldig dag, voor ons heel dubbel. Maar dat zou altijd wel zijn als we hier zitten....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten