Hele dag in spanning gezeten en rond half 4 kregen we telefoon.
Oke, gelijk het verlossende woord eruit, de tumor is inderdaad gegroeid!
Schrik en dan komt 'de maar' van de arts, we denken toch dat de tumor nog uit zichzelf gaat krimpen.
Ik geef aan dat ik het een dubbele boodschap vind, ze begint mij uitleggen waarom ze deze beslissing nemen.
Ja ik kan zelf geen beslissing nemen over de gezondheid van mijn kind, moet het bij een wild vreemde in handen leggen!
De tumor lijkt gegroeid te zijn aan de kant van de spier, daar is hij boller en dat zie je dus ook aan de buitenkant.
Maar bij zijn rugzenuw lijkt ruimte te zitten en dat is toch waarom hij in eerste instantie de chemo's heeft gekregen omdat dat een gevaarlijke plek is.
Uit zijn urine onderzoek lijkt het neuroblastoom gedaald te zijn en dat betekent dat de tumor minder actief is.
Geeen nieuwe kuur voor Joris, want dat kan meer schade brengen dan goed voor hem is word mij uitgelegd.
De volgende afspraak is op 20 februari en dan komt er ook een neuroloog mee kijken om ons uit te leggen waar we op moeten letten wanneer de rugzenuw wel van Joris onder druk komt te staan en we moeten ingrijpen.
En dan leg je de telefoon neer...
Tja, wat moet je hier nu mee,
Opgelucht, ja want hij hoeft geen chemo en er is ruimte bij zijn rugzenuw.
Teleurgesteld, ja want de tumor is gegroeid.
Op naar 20 februari kijken want ons dan weer te wachten staat....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten