Ik voel me klote, zit de blog van kanjerguusje te lezen.
Zoveel herkenning in hun verhaal, alle herinneringen komen naar boven.
Wil huilen maar dat lukt niet, wil boos zijn lukt ook niet.
Geen zin om te praten, wil alleen zijn in mijn eigen wereldje.

Kan niet slapen er gaat veel door me heen, van het begin tot nu schiet in mijn gedachten voorbij.
Wat hebben we al veel meegemaakt, maar kan het gevoel nog niet toe laten doet teveel pijn.
Wil graag van het begin tot nu opschrijven wat we hebben meegemaakt maar krijg het niet voor elkaar.
Te moe, te veel verdriet, te veel boosheid, te veel onbegrip.